ՆԵԼՍՈՆ ՄԱՆԴԵԼԱ. ԱՖՐԻԿԱՅԻ ԼՈՒՍԱՎՈՐԻՉԸ
Հանգուցաբառեր` Նելսոն Մանդելա, Հարավաֆրիկյան Հանրապետություն, ապարտեիդ, Աֆրիկյան ազգային կոնգրես, Peace charta.
Մուտք
20-րդ դարը նշանավորվեց աշխարհի և համայն մարդկության համար առանցքային քաղաքական բազմաթիվ գործընթացներով, որոնց ժամանակ պատմության մեջ իրենց դերով աչքի ընկան մի խումբ անհատներ, որոց դերը որոշիչ էր լինելու որևէ տարածաշրջանի կամ որևէ պետության պատմության հոլովույթում։ Նման անհատների շարքում իր անառարկելի տեղն է զբաղեցնում Հարավաֆրիկյան Հանրապետության հիմնադիր և հայր Նելսոն Մանդելան (1918-2013 թթ.), որը, կառուցելով իր իշխանությունը աֆրիկյան բազմէթնիկ տարածաշրջանում, կարողացավ իրականություն դարձնել պետության համար կենսական նշանակություն ունեցող համակարգված կեցաձևը։ Վերջինիս
հասնելու համար, բնականաբար, հարկավոր էր անցնել երկարատև, միևնույն ժամանակ՝ դժվարին ուղի։
Հոդվածը նպատակ ունի համապարփակ ներկայացնելու Նելսոն Մանդելա քաղաքական գործչի դիմապատկերը, որի ջանքերը՝ ուղղված Հարավաֆրիկյան երկրում քաղաքացիական հասարակություն ստեղծելուն և ժողովրդավարության տարածմանը, պսակվեցին հաջողությամբ։
- Նելսոն Մանդելան մինչնախագահական գործընթացներում
Ծնված լինելով բազմազավակ ընտանիքում՝ Մանդելան ստացել էր լավ կրթություն, որը զգալիորեն նպաստեց երկրի քաղաքական և տնտեսական
նրա բեկումնային քայլերի ձեռնարկմանը։ Հարավաֆրիկյան Հանրապետությունն այն եզակի երկրներից էր, որտեղ երբևէ չէր կատարվել քաղաքական հեղաշրջում կամ հեղափոխություն: Սակայն ժամանակն ապացուցեց հեղափոխության անխուսափելիությունը, որն իրականացվեց անարյուն՝ իրավամբ օրինակելի լինելով մյուս երկրների համար[1]։
Իր ուսումը ստանալով Եվրոպայի լավագույն կրթօջախներում՝ Մանդելան միաժամանակ իր երկիր բերեց լուսավորական գաղափարներ, որոնք էլ պետք է նախասկիզբ լինեին ձեռնարկվելիք հզոր փոփոխությունների։ Ուսանելով և միևնույն ժամանակ ակտիվ մասնակցություն ցուցաբերելով երկրի քաղաքական կյանքին՝ Մանդելան համակվեց ազատական և աֆրիկյան ազգային գաղափարախոսություններով՝ այդպիսով ազդարարելով իր ակտիվ գործունեությունն Աֆրիկյան ազգային կոնգրեսում: Գործելով Կոնգրեսում՝ Մանդելան կարողացավ աչքի ընկնել որպես ազգանվեր անհատ և մարդ, որը մտահոգված էր պետության զարգացման խնդրով[2]։
Փաստորեն իր մասնակցությունը «գրանցելով» հակաապարտեիդական[3] ցույցերին՝ Մանդելան հաջող կերպով կարողացավ փոքրիշատե ազդեցիկ դիրք գրավել Աֆրիկյան ազգային կոնգրեսում։
1940-ական թվականների սկզբներից դրական փոքր-ինչ առաջընթաց գրանցելու ակնկալիքով Մանդելան սկսեց ակտիվ քաղաքական ձեռնարկումներ իրականացանել: Սակայն քաղաքական դաշտում աչքի ընկնելուն պես Մանդելան հանդիպեց խոչընդոտների մի ամբողջ շարքի։ Երբ նա փորձում էր կազմակերպել նոր հանրահավաքներ կամ կատարել որևիցե հակաապարտեիդական ձեռնարկում, ձերբակալվում էր որպես օրենքից դուրս գործող անձ։ Նշենք, որ ձերբակալությունն անխուսափելի էր այս տարածաշրջանում, եթե նշված ժամանակաշրջանում և կամ դրան հաջորդող շուրջ չորս տասնամյակների ընթացքում որևէ մեկը փորձեր կատարել նման քայլեր։ Խնդիրն այն էր, որ հարավաֆրիկյան տարածաշրջանը, բազմէթնիկ լինելուց զատ, նաև Բելգիայի, Նիդերլանդների և Իտալիայի հովանավորության ներքո գտնվող երկիր էր[4] և ծառայում էր որպես մանդատատիրոջ շահերը սպասարկող երկիր: Փաստորեն, «վերադաս պետության» կողմից աֆրիկյան տարածաշրջանում չէին խրախուսվում ազատատենչ և անկախամետ քայլերը, որոնք կհանգեցնեին տարածաշրջանի որևէ մասի առանձնացմանը կամ էլ անկախացմանը։ Հակաապարտեդիական գործողությունների ընթացքում, որոնք առավել հայտնի են Peace charta[5] (Խաղաղության խարտիա) անվանումով, կատարվում էին ռասայական հավասարության տարածմանն ուղղված մի շարք քայլեր, որոնք շատ անգամ ավարտվում էին ձերբակալություններով։ Այնուամենայնիվ, հանդիպելով բազմաթիվ խոչընդոտների՝ Մանդելան, ինչպես հարիր է ազգասեր և ճկուն քաղաքական գործչին, ամենևին չընկճվեց ձերբակալություններից, հանդիպող յուրաքանչյուր դժվարությունից և չդադարեցրեց պայքարը, այլ իր գործողություններին հաղորդեց նոր թափ՝ քայլերը դարձնելով ավելի որոշիչ, միաժամանակ հաջողություններ գրանցելով իր հաշվին։
Իր քաղաքական գործունեության սկզբում Մանդելան, բացի քաղաքական հարցերում ակտիվություն դրսևորելուց և առաջնորդող ուժ լինելուց, փորձում էր գրագետ և հնարավորինս կազմակերպված գործել ձեռնարկվելիք հակաապարտեդիական գործողություններում։ Մանդելան և նրա թիմը մեծ ուշադրություն էին դարձնում այն հանգմանքին, որ բացի մեկ միասնական խմբով հանդես գալուց, հարկավոր է ներառել նաև աֆրիկյան հանրույթում տեղ զբաղեցնող էթնոկրոնական բոլոր հանրույթներին։ Անդրադառնալով վերջին հանգամանքի կարևորությանը՝ պետք է նկատել, որ աֆրիկյան տարածաշրջանում արդեն գոյություն ունեին նմանատիպ կազմակերպության նախատիպեր, սակայն վերջիններս գործում էին ոչ համակարգված[6]։ Փաստորեն, Մանդելան դարձավ այն անհատը, որը կարողացավ համախմբել և քիչ ուշ նաև առաջնորդել Աֆրիկայում սևամորթների իրավունքների համար պայքարը։ Բայց մինչ այդ Մանդելան և տասնյակ այլ անձինք, որոնք 1950-ակաների ընթացքում և 1960-ականների սկզբին պայքարում էին սևամորթների իրավունքների համար, ձերբակալվեցին։ Այդ ընթացքում էլ ձևավորվեց «աֆրիկականների»[7] խմբավորումը, որը պայքարում էր գործող կառավարության դեմ։
1955 թ. Ազգային կոնգրեսի ընդունած «Ազատությունների խարտիա»-ն միտված էր նպաստելու հարավաֆրիկյան տարածաշրջանում մեկ միասնական ժողովրդավար հանրույթի ստեղծման գործընթացին։ Սակայն մինչ այդ (1952 թ.) Մանդելան և իր ընկեր Օլիվեր Տամբոն ստեղծել էին իրավաբանական ընկերություն, որպեսզի կարողանան իրենց ներդրումն ունենալ հարավաֆրիկյան տարածաշրջանում մարդու իրավունքների
պաշտպանության գործընթացում: Փաստորեն Մանդելան և նրա «զինակիցները» տարածաշրջանում ժողովրդավար կարգերի հաստատմանը միտված գործունեություն էին ծավալում, որն էլ իր հերթին տարածաշրջանում ծնում էր քաղաքացիական հասարակություն ստեղծելու նախապայմաններ[8]։ Սա կարևոր քայլ էր, որպեսզի տարածաշրջանը, մասնավորապես՝ ապագայում ստեղծվելիք Հարավաֆրիկյան Հանրապետությունը պատրաստ լիներ զարգացման սահուն ընթացքին։
Նախքան պետականաստեղծման ու կայացման գործընթացին անդրադառնալը, հարկ ենք համարում քննության առնել մի քանի հանգամանքներ, որոնք հնարավոր դարձրին այդ գործընթացը։ Ժողովրդավար պետության կերտումն իր հետ բերեց Մանդելայի կյանքի ամենամեծ դժբախտությունը, քանի որ բացի պարբերական ձերբակալություններից, Մանդելան իր կյանքի քսանյոթ տարիներն անցկացրեց անազատության մեջ։ 1962-1990 թթ. նա անցկացրեց երեք կալանավայրերում, որտեղ, չնայած դժվարին պայմաններին, կարողացավ ձեռք բերել մեծ հեղինակություն և աչքի ընկնել իր գաղափարախոսական ելույթներով։ Ձերբակալությունների ընթացքում Մանդելան զրկված էր հարազատների և գաղափարակիցների հետ տեսակցությունների հնարավորությունից։ Այդուհանդերձ, այս ամենը ևս չկարողացավ hետ կանգնեցնել ապագա բարեփոխչին առաջադրված նպատակներից։
Մանդելայի կալանավայրում գտնվելը մտապես գտնվում էր հասարակության և կազմակերպությունների ուշադրության կենտրոնում: Մի շարք կազմակերպություններ սկսեցին տարածել և հնչեցնել Մանդելային ազատ արձակելու կոչեր, որոնք տարածում գտան հասարակության լայն զանգվածների շրջանում[9]։
Վերոնշյալ երևույթները և հատկապես հակաապարտեիդական գործողությունների առաջամարտիկ Մանդելայի ձերբակալումը այս շրջանում լուրջ խոչընդոտներ էին դեպքերի՝ հետագայում հօգուտ աֆրիկացիների զարգացման համար։
Մինչ Մանդելան բանտում էր, Հարավաֆրիկյան երկրի առաջնորդ էր դարձել Վիլլեմ դե Կլերկը։ Վերջինս լայնախոհ անձնավորություն էր, որը փոխարինել էր իր նախորդին առողջական խնդիրների պատճառով։ Վ. դե Քլերքի նախագահական պաշտոնում հայտնվելը նոր շնչառություն հաղորդեց Ազգային կոնգրեսի գործունեությանը, քանի որ վերջինիս ձեռնարկած քայլերի շնորհիվ Կոնգրեսն ազատվեց իր վրա դրված սահմանափակումներից և այդ կերպ ստացավ ազատ գործելու հնարավորություն, որն էլ իր հերթին նպաստեց Մանդելայի ազատ արձակմանը[10]։
1990 թ. հոկտեմբերի 11-ին Նելսոն Մանդելան ազատ արձակվեց և անմիջապես հանդես եկավ ելույթով: Ելույթում նա կարևորում էր այն հանգամանքը, որ 1960 թվականից ի վեր Ազգային կուսակցությունը և նրան կից ռազմական թևը դեռևս չեն հասել իրենց նպատակին, պայքարը դեռ շարունակվում է և չի դադարելու մինչև այն պահը, քանի դեռ տարածաշրջանում հավասար մակարդակով չեն գործում սևամորթների և սպիտակամորթների իրավունքները։ Այսու՝ Մանդելային հաջողվեց վերականգնել իր դիրքերը՝ մեծացնելով հասարակական վստահության շրջանակը։
- Ն. Մանդելան՝ սևամորթների նախագահ
1993 թ. Ն. Մանդելան և Վ. դե Կլերկը խաղաղության Նոբելյան մրցանակի արժանացան: Հինգ ամիս անց Մանդելան դարձավ Հարավաֆրիկյան Հանրապետության նախագահ՝ սկզբնավորելով Հարավաֆրիկյան պետության առաջընթացի ժամանակաշրջանը, որն էլ ավելի ամրապնդեց դեռևս 60-ականներից ձևավորվող քաղաքացիական հասարակության հիմքերը և ճանապարհ հարթեց պետության ներսում և նրա սահմաններից դուրս՝ տարածաշրջանում, ժողովրդավարության տարածման համար[9]։
Հակիրճ անդրադարձ կատարելով Մանդելայի նախագահական գործունեությանը՝ պետք է նշել, որ վերջինիս գործունեության շնորհիվ Հարավաֆրիկյան հանրապետությունը զգալի հաջողություններ արձանագրեց, որոնք և՛ ծավալներով, և՛ զարգացման տեմպերով աննախադեպ էին։ Հարդյունս՝ հարավաֆրիկյան հասարակությունը տարածաշրջանում դարձավ առաջատար ուժ։ Նրա նախագահության տարիներին Հարավաֆրիկյան հանրապետությունում մի շարք առաջադիմական բարեփոխումներ իրականացվեցին սոցիալ-տնտեսական և կրթական ոլորտներում («Վերակառուցման և զարգացման ծրագիր»])։ Կարևոր դեր ունեցավ հատկապես
1996 թ. հողային ռեֆորմը, որով ի վերջո կարգավորվում և իրավական դաշտ էին տեղափոխվում վաձակալողի և հողատիրոջ հարաբերությունները:
Վերոնշյալ զարգացումները, իսկապես ազդեցիկ էին և վերափոխումների խթանող, սակայն Մանդելայի ձեռնարկած քայլերը իրենց հետ բերեցին մի քանի ցավոտ հարվածներ, որոնց պատճառները աննկատ էին մնացել։ Մասնավորապես, դա նկատվեց պետական ապարատի ձևավորման գործում։ Ունենալով սևամորթ նախագահ, որն ամբողջ կյանքում պայքարել էր սևամորթների իրավունքների համար, այժմ այդ ռասայի ներկայացուցիչները հնարավորություն էին ստանում կարևոր պաշտոններ զբաղեցնել պետական մի շարք ոլորտներում։ Լինելով ավելի թերի կրթված՝ նրանք, այնուամենայնիվ, շարունակում էին աշխատել ստանձնած պաշտոններում։ Հաջորդը՝ պետության ներսում սևամորթների թվական գերակշռության խնդիրն էր, որը կատարվեց ի հաշիվ ձեռնարկված ծրագրերի և հատկապես սևամորթների իրավունքների ընդլայնման[11]։
Թվելով Մանդելայի կառավարման համակարգի շնորհիվ ձեռք բերված հաջողությունները՝ պետք չէ սակայն մոռանալ, որ առաջընթացից զատ, երկրի ներքին կյանքում մի շարք խնդիրներ մնացին չլուծված։ Առավել վառ դա արտահայտվեց առողջապահության ոլորտում, որը թերևս ամենաանկայուն և թերզարգացած բնագավառներից էր։ Այս ոլորտում և ընդհանրապես պետության ու հասարակության կյանքում լուրջ վտանգ էր ՁԻԱՀ-ը[12], որն այդ տարիներին խլում էր հազարավոր մարդկանց կյանքեր։
Ամփոփում
2013 թ. դեկտեմբերի 5-ին Նելսոն Մանդելան կնքեց իր մահկանացուն՝ թիկունքում ունենալով բանտարկության խավարի քսանյոթ, ինչպես նաև նախագահության հինգ լուսավոր տարիներ: Այդ լուսավոր տարիների ընթացքում տարածաշրջանում իրականացվեցին այդքան երկար պլանավորված ծրագրերը: Վերջապես սևամորթները կարողացան լինել իրավատեր և շնորհիվ Հարավաֆրիկյան Հանրապետության՝ այս տարածաշրջանը դարձավ օգտակար աշխարհի մի մասը։
ԳՐԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ ՑԱՆԿ
[1]А. Терентьев, Нельсон Мандела: как «чёрный террорист» превратился в «узника совести»,URL:http://www.odnako.org/blogs/nelson-mandela-kak-chyorniy-terrorist-prevratilsya-v-uznika-sovesti/ (20.08.2015)
[2] Նախորդ հարյուրամյակի 80-ական թվականներից ՁԻԱՀ-ի վտանգը համակել է ողջ երկրագունդը: Մինչ օրս այն համարվում է հազարամյակի մարտահրավերներից մեկը: ՁԻԱՀԻ պատմության, ինչպես նաև նրա դեմ պայքարի մասին մանրամասն տե՛ս Сепковиц К., СПИД — первые 20 лет, URL:http://medi.ru/doc/7710418.htm (20.08.2015):
[1] Нельсон Мандела — борец за свободу,
URL: http://ria.ru/world/20131206/982285746.html (20.08.2015)
[2] T. Frängsmyr (1994).
URL:http://www.nobelprize.org/nobel_prizes/peace/laureates/1993/mandela-bio.html (20.08.2015)
[3] Nelson Rolihlahla Mandela: Biography,
URL:http://www.anc.org.za/showpeople.php?p=19 (20.08.2015)
[4] Nelson Rolihlahla Mandela, URL:http://www.sahistory.org.za/people/nelson-rolihlahla-mandela (20.08.2015)
[5] A. Sampton, Nelson Mandela Biography: A long walk to immortality — the life and times of Madiba,URL:http://www.independent.co.uk/news/world/africa/nelson-mandela-life-story-a-long-walk-to-immortality-the-life-and-times-of-madiba-8406457.html (20.08.2015)
[6] Политдруг Е., Кем на самом деле был борец с расизмом Нельсон Мандела?
URL:http://sputnikipogrom.com/history/7017/mandela/#.VqOdoNKLSUk (20.08.2015).
[7] Nelson Mandela, URL:http://www.history.co.uk/biographies/nelson-mandela (20.08.2015)
[8] Peace charta-ի ուսումնասիրության համար կարևորվում է նաև 1955 թ. հունիսի 26-ին հրապարակված Ազատությունների խարտիան, որով աֆրիկյան ժողովուրդը իրեն համարում էր Հարավաֆրիկյան Հանրապետության տերն ու տիրակալը (Ազատությունների խարտիայի տեքստն ամբողջությամբ տե՛ս The Freedom Charter 26 June 1955, URL:https://www.nelsonmandela.org/omalley/index.php/site/q/03lv01538/04lv01600/05lv01611/06lv01612.htm (20.08.2015).
[9] The Life and Times of Mandela, URL:http://mandela.gov.za/biography/index.html (20.08.2015)
[10] Ապարտեիդ (անգլ. apartheid) – անջատողականություն՝ ըստ հարավաֆրիկյան տարածաշրջանում տեղի ունեցած դեպքերի։ Այստեղ՝ որպես ռասսայական բազմահանրույթի մեջ պաշտոնապես կիրառվող մտածված քաղաքականություն։ Տերմինը կիրառվում է նաև սոցիալական միջավայրում տեղ գտած անջատողական քաղաքականության դեպքում։
[11] Nelson Mandela President of South Africa, written by: The Editors of Encyclopædia Britannica, URL:http://www.britannica.com/biography/Nelson-Mandela (20.08.2015).
[12] Nelson Mandela, URL:http://www.history.com/topics/nelson-mandela (20.08.2015).
Լուսանկար՝ https://www.google.am/imgres?imgurl=http://img1.1tv.ru/imgsize640x360/PR20131206124141.JPG&imgrefurl=http://www.1tv.ru/news/polit/247733&h=360&w=640&tbnid=BwimIy66f3fx5M:&tbnh=112&tbnw=199&docid=Jh5R0j-CjOXFqM&itg=1&usg=__0GAAaG4j8O2YMfVuNH9UbjQ-K98=#h=360&imgdii=BwimIy66f3fx5M%3A%3BBwimIy66f3fx5M%3A%3B8G9Xa1wEx7E9sM%3A&tbnh=112&tbnw=199&w=640
Թողնել մեկնաբանություն